«شناسنامه حضرت خدیجه(سلام الله علیها)»

حضرت خدیجه(سلام الله علیها) ۱۵ سال قبل از عام الفیل و ۶۸ سال قبل ازهجرت نبوی در شهر مکه دیده به جهان گشود و پس از ۶۵ سال زندگی با شرافت و فضیلت سرانجام در تاریخ ۱۰ رمضان سال دهم بعثت و ۳ سال قبل از هجرت رسول خدا به مدینه به لقاءالله پیوست.

نام او خدیجه، و کنیه اش «ام هند» نام پدرش «خویلد ابن اسد» و نام مادرش «فاطمه دختر زائدة بن الاصم» می‌باشد.^۱

پدر و مادر حضرت خدیجه(سلام الله علیها) با چند واسطه به «لویّ بن غالب» می‌رسد که جدّ اعلای پیامبر خداست و مادر مادر حضرت خدیجه(سلام الله علیها) «هاله» دختر عبدمناف از اجداد پیامبر اسلام است. بنابراین حضرت خدیجه(سلام الله علیها) هم از طرف پدر و هم از سوی مادرش با پیامبر اسلام هم نسب می‌باشد.^۲

«القاب حضرت خدیجه(سلام الله علیها) قبل از اسلام و بعد از اسلام»

1. حضرت خدیجه(سلام الله علیها) قبل از ولادت، درکتاب آسمانی انجیل به عنوان «بانوی مبارکه و همدم مریم در بهشت» یاد شده است، در آنجا که در توصیف پیامبر اسلام(صلی الله علیه وآله) خطاب به عیسی چنین آمده:

(نسله من مبارکة، وهی مونس أمک فی الجنة)^۳

«نسل او از مبارکه (بانوی پربرکت) است که همدم مادرت مریم در بهشت می‌باشد» 

1. درعصرجاهلیت که وجود زن پاکدامن بسیار کم بود، حضرت خدیجه به خاطر قداست و پاکی در همه ابعاد ، به عنوان « طاهره» [پاک سرشت وپاک روش] خوانده می شد.
2. ونیز شخصیت خدیجه در همان عصر آن‌چنان چشمگیر و مورد احترام خاص وعام بود که او را با عنوان «سیده نسوان» [سرور زنان] می‌خواندند.^۴

«لحظه‌های فراق»

 صدای بسته شدن درها می‌آید؛ درهایی که یکی‌یکی بسته می‌شوند و زنانی که ازلای درز پنجره‌ها، دزدانه فاطمه را می‌پایند. خدیجه ۶۵ ساله، سه سال قبل از هجرت، در ماه رمضان وفات کرد، غم از دست‌دادن او مصیبتی شده که بر شانه‌های محمد سنگینی می‌کند. او امید دارد خداوند در این روزهای طاقت‌فرسا خیری عظیم نصیبش کند؛ «وَ لَعَلَّ الله اَنْ یَجْعَلَ فی الْکُرهِ خیراً کثیراً»^۵ فاطمه، محزون و بی‌قرار است: «پدر! مادرم کجاست؟ مادرم کجاست؟»

و جبرئیل(علیه السلام)، غم‌خوار روزهای سخت محمد نازل می‌شود: «به فاطمه بگو خدای متعال برای مادرت در بهشت، خانه‌ای از درّ و گوهر بنا کرده که رنج و داد و بیداد در آن نیست».^۶

عشق! عشقی در تمام ذره‌های وجود، عشقی فراتر، صمیمی‌تر و زیباتر از همسر بودن، حسی شبیه به قدم برداشتن روی ابرها که در لحظه اوج مصیبت از دست دادن خدیجه، محمد را در خویش فرو برده است و در کنج قبرستان ابوطالب، آسمان دلش را برای او تا پایان عمر دلگیر و ابری ساخته است.

منابع

۱. علی اکبر، بابا زاده، سیمای زنان در قرآن، قم، انتشارات لوح محفوظ، چاپ دوم، ۱۳۷۸، ص۲۳.

۲. ر.ک، شیخ عباس، قمی، سفینه البحار، ج۱، ص۳۷۹.

۳. رک : محمدتقی، مجلسی: همان، ص۳۵۲، ج۲۱(استفاده ازCDجامع الاحادیث).

۴. رک:ذبیح الله، محلاّتی: ریاحین الشریعه، تهران، دارالکتب الاسالمیة، ج۲، ص۲۰۷، بی نا.

۵. برگرفته از: ترجمه تاریخ یعقوبی، ج ۱، ص۳۹۳.

۶. همان.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: